SYNOPSIS

Mijn moeder heeft altijd gezongen en gezongen en gezongen. Mijn jeugd was gevuld met haar liedjes in het Frans, Italiaans en Spaans. Tegen de tijd dat ik een tiener was, waren de kleurrijke woorden veranderd in harde woorden en ik zwoer dat ik niet zoals zij zou worden. En de tijd verstreek... de liedjes kwamen terug toen haar kleindochters werden geboren en de band werd weer opgebouwd. Op een dag vertroebelt ziekte de draden van haar geheugen. Ik realiseer me dat het de liedjes zijn die ons helpen om contact te houden te midden van de vogels, een metafoor voor de ziekte van Alzheimer, die haar geheugen aantasten en dat liefde altijd de sterkste is.